Bir yolculuk için olması ve olmaması gereken her neden yeterliydi. Belki o kadar çok yaşam tarafından uyuşturulmuş bir şekilde dolaşıyoruz ki ortalıklarda, konu ne zaman kendisine gelse insanın kararsızlıklardan başını kaldıramıyor. İnsan kendinden ne kadar uzağa gidebilir sence, belki de kendimde merak ettiğim tek şey şu aralar. İçimdeki haritadan nasıl bir yolculuk olduğunu seçiyorum önce, en kutup yerlerinden daha sıcak yaşamlar bulmak için, kendimi götürüp beni sana bırakmak için, sırf başka yaşamlarla uğraşarak, onların karmaşık yaşamlarının otelinde kalarak sadece bir unutuşu ertelemek için. O kadar uzağa gitmeliyim ki bir dönüşü önemseyecek hiç bir sebebim kalmasın... Oysa kalbimin yan odasından sesler geliyor, duvarların konuştuğunu zannediyorum.
Küçük kutunun içine biraz melodi koydum, bir kaç yaşanmışlık fazla değil. Hazırlanmayı bekleyen bir sırt çantası ve bir kaç öteberi.. Küçük bir defter.. Yeterli sayıda bayat film.. Düş'ün şarj cihazı.. Üzerine kargacık harflerle tarih attığım bir kaç fotoğraf.. ve en çok da uykusuz sebepler...
"pusulaya ihtiyacın var" diyen herkese sırtımı döndüm bugün.. sadece gidiyorum..
0 yorum:
Yorum Gönder