Katastrof sonrası 100 iso

4 Ocak 2011 Salı

06

Bir balerinin ellerini hiç tutmamıştım ve aşık olmamıştım daha önce. Saptırmamaya çalışarak, oyunlar oynamadan ona yaklaştığımı iddia etmeyeceğim. Çok şey denedim, sırf onun için göğsümdeki kılları yumuşatmaya çalıştım... Çünkü bir köpeği olsun istiyordu.. Fakat öyle uzak bir yerde duruyordu ki, ne bana uzanması ne de görmesi mümkündü beni...


...Bilemem ve zorunda da değilim.Sorumluluk hissetmiyorum. Bugün yaptığım tek şey bir balerin öldürmekti.


(Tuncay Durmuş / Epikriz)






Çoğunlukla sabahın ilk saatlerine denk geliyor. Perdeleri hiç açmaman için verilmiş bir sebep  ya da posta kutunda yıllardır gelmeyen bir mektup, zarfı gördüğünde ve zarfın canını acıttığında ele geçirebildiğin kelimeler gibi. Biriktirmek ne kadar da istemsiz bir şeydir, sürekli süreksiz, gerekli yada gereksiz. Beynin minik çukurlarına türlü oyunların dolması.Sonra bir fotoğraftan canlanmasını istemek, kahve suyunun az sonra kaynayacağını bilmek kadar sakince.. Habersiz bir anında gelsin istiyorsun, kapının çalınışını, karelerin ne kadar yavaşladığını hayal et. Kan basıncın seni şu an bıraktı ve koşarak uzaklaşıyor. Açma kapıyı ve o küçük deliğin içinden sakın bakma..




* geldiğinde tam da bu çalıyordu



0 yorum:

Yorum Gönder